А ты была, ты ёсьць, ты будзеш, Як гэта вечнасьць за вакном, Дзе топчуць сьнег зьбялелы людзі, Забыўшыся, што мы памром І нас ня будзе, як і сьнегу Ня будзе заўтра на зямлі. І падаеш ты ў сьнег з разьбегу, І, каб завеі замялі, Ты хочаш – абдымаеш холад, Нібы далёкага мяне. І, быццам мроя, белы горад Нясе цябе празь белы сьнег Туды, дзе ты 'шчэ ёсьць і будзеш, Як гэта вечнасьць за вакном, Дзе топчуць сьнег счарнелы людзі, Забыўшыся, што мы жывём...
|
|