Далёка былое, далёка
І з кожнай хвілінай далей.
Плывуць у Былое аблокі,
Як цені мінулых падзей,
Дзе разам з табою былі мы,
Дзе нашыя вёсны і зімы
Сплылі і расталі ў былым,
Самотным і ўсё ж залатым,
Як сонца, якое далёка,
Далёка, як вечнасьці вока,
Якое нас бачыць, сьлязіцца
Сьвятлом, па якое сініца
Лятала і не даляцела...
За хмараю чорнай і белай
Далёка былое, далёка.
І сэрцу балюча і горка,
Бо разам з табою былі мы,
Бо разам па сьцежках Радзімы
Ішлі і расталі ў былым,
Вясёлым і не залатым...
|
|
