Празь цябе, я знаю, празь цябе
Гэтак сьветла сёньня на двары.
Вогнішча рабіньніку дзяўбе
Сьнегірок – вясёлы сын зары.
Любая, усьмешкі не хавай.
Валасы не запляці ў касу.
Хай вачэй сьвітае сінява.
Я сьняжынкі, як букет, нясу.
Не данёс. Букет расьцьвіў сьлязой.
На сьлязу увагі не зьвярні.
Паглядзі, над белаю зямлёй
Белы дзень на сонечным кані.
Ты ўсьміхнулася, і мне сьвятлей.
Сьнегірок, як меншы сын зары,
Падлятае да цябе бліжэй.
І яму ты ўсьмешку падары.
3.XII.1980.
|
|
