Гляджу – ты зноў перад вачыма, І не дастаць цябе рукой. Іду – і поле за плячыма, Іду – і сонца нада мной. А ты далей, і ўжо зьнікаеш, Нібы гаворыш: дагані. Цябе ня кінуць, даганяю, І не вярнуць з далечыні. І зноў ты, зноў перад вачыма, Ды не дастаць цябе рукой. Іду – і бездань за плячыма, Іду – і вечнасьць прада мной.
9.V.1985.
|
|