Ён на двор Сымонаў прылятаў
І сядзеў падоўгу на страсе.
– Ты яго забі, – сусед казаў. –
Не заб’еш, ён жонку панясе...
І паслухаўся яго Сымон,
Сабе стрэльбу ў горадзе купіў –
Шэсьць разоў страляў па птушцы ён
І на сёмы раз яе забіў.
Жонка выйшла на аціхлы двор,
Птушку падняла, абмыла кроў
І пайшла, смуткуючы,
у бор –
Не вярнулася дамоў.
|
|
