350
Абяцаюць нам новы раскошны дом,
Але Тут нам жыць і канаць...
#Уладзімер Караткевіч
О мары! Нязбытныя сьветлыя мары,
Як лёгка пакуты прыносіце вы.
Пакутна мяняюцца веры, штандары,
Пакутна мяняецца колер травы.
Пра лёгкую радасьць нам марыць нязьменна,
Хоць ведаем радасьць – Тут жыць і канаць.
Устаньце, устаньце, жанчына, з каленяў,
Дазвольце прад вамі, багіня, – стаяць.
Старую ікону, старую хаціну
Пакінуць нялёгка. Нашто ж пакідаць?
А многія лёгка мяняюць Айчыну,
Нібыта адзеньне – прывыклі мяняць.
Пра радасьць салодкія ўсе абяцаньні,
Ды толькі салодкім частуюць дзяцей.
Калі ж мы, браточкі, дарослымі станем
І станем душою і целам мацьней?
О мары! Нязбытныя сьветлыя мары,
Як лёгка пакуты прыносіце нам.
Пакутна мяняюцца веры, штандары,
І доўга будуецца Радасьці Храм.
|
|
