Адмаўляю сябе былога, Пасылаю сябе на крыж. Людзі выгналі з Храма Бога, Я з душы выганяю мыш. Зараз тыцкае пальцам кволы, І паказвае мне язык, І крычыць: «Паглядзі, ты голы!» Ды ня чутны мышыны крык. У мышэй залатыя зубы, Не характар... Характар – сьмех. Грэшна быць для сябе загубай, А ня быць – яшчэ большы грэх. Адмаўляю сябе былога, Падымае мой вораг глыж... Людзі выгналі з Храма Бога, Я з душы выганяю мыш.
|
|