Якое тут сьвята, калі анічога ня сьвята!
Традыцыі ўсе да кірмашнага гандлю зьвялі.
Па вуліцах ходзім натоўпам, і многія рад,
Што гэтак хоць зрэдку хадзіць нам дазволіць змаглі.
Сьмяюся з плякатаў і лаю халтуру бязбожна,
І родную песьню мне хочацца ў тлуме пачуць.
На вуліцы сёньня ў кіёсках купіць усё можна,
Купляць мне да плачу абрыдла: «Я Сьвята хачу!»
А людзі купляюць і песьні сьпяваюць чужыя,
Ствараюць ілюзію сьвята душы і вачам,
Што крыкнуць ахвота: «Якія вы, людцы, дурныя»,
І крыкну, і буду крэцінам апошнім я сам.
Ды ўсё ж хай хоць сёньня хто хоча сьпявае, сьмяецца,
Бо вольна так музыка ў горадзе рэдка гучыць.
А заўтра ад сьвята на вуліцы сьмецьце адно застанецца,
І дворнікі лаяцца будуць да самай начы.
|
|
