Хутка забываем дабрыню,
Ну, а зло
душою помнім вечна.
Ля чужога пасядзець агню
Кожны здатны – покуль халадэча.
Пасядзець, пагрэцца, чай папіць,
Абяцаць любоў і дапамогу.
Ад агню пайсьці –
і ўсё забыць,
Помнячы гаротную дарогу.
Не хапае радасьці ў жыцьці,
Толькі ў гэтым сам ты вінаваты.
Аднаму самотна ў сьвет ісьці,
Не пайсьці –
цямніцай стане хата.
Хутка забываем дабрыню,
Ну, а зло
душою помнім вечна.
Не відаць ні дыму,
ні агню,
І такая ў сьвеце халадэча!
|
|
