РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Віктар Шніп
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
*  *  *
Мы з табою ішлі па дарозе,
А дарога бясконцай была.
У вачах тваіх высьпелі сьлёзы –
Дзьве сяброўкі самоты, сьвятла.
 
Мы ў высокія травы прыселі,
Узрасьцілі высокі касьцёр.
Іскры днём у нябёсы ляцелі
І вярталіся ноччу ад зор.
 
Ты глядзела ў прастору бясконца,
Распусьціла тугую касу.
І казала, чакаючы сонца:
– Табе шчасьця я не прынясу.
 
Зьнікла ты, як зьнікае трывога,
Са сьлязамі ў глыбокіх вачах.
І ня мог адшукаць я дарогі,
І ня мог у цішы закрычаць.
 
Я па травах хадзіў, нібы вецер,
І твае не знаходзіў сьляды.
Мне было адзінока на сьвеце,
І пра гэта ня ведала ты.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.