Агеньчык сьвечкі ў цемнаце трапеча, Пакінуты ў царкве ля абразоў. Журботны чалавек пайшоў у вечар, Шукаючы спагаду і любоў. Па цёмных вуліцах блукаюць цені, Па цёмных вуліцах лятуць вятры. І ўсе дамы, нібы турмы скляпеньні, Глядзяць на сьвет, замкнуўшыся знутры, І не жадаюць слухаць анікога. А ён ідзе, наіўны, малады, Яшчэ ён верыць у людзей і Бога, Ня знаючы ні шчасьця, ні бяды.
|
|