Ног, што ў цесных джынсах, готыка Прад табой, як д’яблаў храм, плыве. Пад шампанскае эротыка Мроіцца вяснова ў галаве. Ды Яна недасягальная, Быццам бы бясконцасьці сьвятло, Юная і натуральная, Белая, як Мэрылін Манро. І гатовы, грэшны, ты на грэх, Каб згараць на ёй, як на крыжы. Кожны крок яе, як д’яблаў сьмех, Як двайная доза анашы.
|
|