У бялюткім, як туман, гатэлі,
Бы ў сьнягох, валяесься ў пасьцелі.
І на колькі ты 'шчэ маладая
І на столькі ты яшчэ дурная.
Хоць ты любіш сэкс і апэльсіны,
Толькі больш у Лёндан і Афіны
Хочацца табе такой салодкай,
Як цукерка з залатой абгорткай.
Ты ляжыш, як кошка, уздыхаеш
І сабе страхоцьця наганяеш –
Вось памыецца твой Джон у душы,
Выйдзе мокры і цябе задушыць...
Толькі Джон твой, камсамолец быўшы,
Зьбег даўно, за сэкс не заплаціўшы.
|
|
