Ну а ты была багатай, як Эўропа,
І любіла з форсам езьдзіць на таксі.
На мяне глядзела, як на эфіопа,
Што нядаўна вылез, як чарвяк, з гразі.
А сягоньня ты ў магіле, маладая,
Анікому непатрэбная ляжыш.
Толькі вецер над табою завывае
І сабакі зрэдку бегаюць пад крыж.
Не адкажаш анікому, Кацярына,
Для чаго ты ў ваньне зь цёплаю вадой
Вены шахнула з-за нейкага грузіна,
Што цяпер сьмяецца недзе над табой.
Пад усіх ты клалася – ізноў ляжыш,
Толькі ты памерла, а яны – жывуць.
З фотаздымка, нібы зь пекла, ты глядзіш.
Бы цябе з магілы я магу вярнуць.
|
|
