Іосіфа Бродскага томік чытаю,
Нібыта сяджу зь ім за кружкаю чаю
У белай Расеі, якой я ня знаю.
І дым цыгарэтны тут дымам Айчыны,
І шыбіны ў вокнах, нібыта ільдзіны,
І сонца празь іх, нібы кроў, праступае,
Нібы за сьцяною на скрыпцы іграе
Савецкі габрэй, што Айчыны ня знае...
Мы розныя людзі, але мы пад Богам,
Як подпісы чорныя пад нэкралёгам,
Як Броцкага вершы пад вокладкай кнігі
І як пад зямлёю нясьпешнасьць Нямігі...
|
|
