Я грэшны, як вада, дзе сьпіць атрута,
І мне сьвятым ніколі ўжо ня стаць,
Ды я хачу таксама быць пачутым
Людзьмі і Богам, што на сьвет глядзяць,
Дзе я жыву і радасьці ня знаю,
Дзе я люблю і ненавіджу сьвет,
Што да канца ніколі не спазнаю,
Бо гэты сьвет – ня дым ад цыгарэт,
Што мы з табой, самотныя, курылі
У цеснай кухні і пілі віно,
І сьвет зь няведама чаго тварылі
Хоць гэты сьвет нам створаны даўно.
Я грэшны, як вада, дзе сьпіць атрута,
І мне сьвятым ніколі ўжо ня стаць.
Жыве ўва мне, як сьмерць мая, Іуда,
Што знае час, калі мяне прадаць...
|
|
