У гэтым дні хачу я затрымацца,
Бо гэта ў нас з табой апошні дзень,
Калі 'шчэ можам у раку ўглядацца,
Дзе стронга, быццам бы анёльскі цень.
У гэтым дні хачу я затрымацца,
Нібы адстаць з табой ад цягніка,
Паліць касьцёр і ў дыме цалавацца,
І ў лесе, нібы ў вечнасьці, блукаць
І ведаць, што нішто не застанецца
У гэтым дні, які ў нябыт ідзе...
Хлапчук, нібыта чарцянё, сьмяецца,
Пускаючы караблік па вадзе,
Каля якой стаім, нібы малыя,
Якія вераць, што запыняць час.
А час ідзе,
рака нам ногі мые,
Змываючы адсюль, як попел, нас.
|
|
