Сьвятло патухла, бы спыніўся час.
Мы ёсьць яшчэ, але няма ўжо нас,
Як і сьвятла, што нібы кроў цякло
Між тым што будзе і што ўжо было.
Я сьвечку запалю – ствару свой сьвет,
І дом мой паляціць, нібы канверт
Зь цямрэчы мёртвай, як з сырой турмы,
Зь лістом да Бога, каб сказаць – ёсьць мы,
Як у сьцяне іржавы цьвік сядзіць,
Дзе век ікона, як ліхтар вісіць.
Сьвятло патухла, бы спыніўся час...
Мы ёсьць яшчэ, але няма ўжо нас...
|
|
