«Люблю мінчанак маладых,
Ад іхніх ног займае дых...» –
Гаворыць сябра і ўздыхае
І поўны келіх выпівае.
І сёньня бар яму, як рай.
Музыка, грай! Музыка, грай!
І не глядзі, што мы п’яныя,
Галоўнае, што мы жывыя
І разумеем прыгажосьць.
А ў прыгажосьці – д’ябал ёсьць.
– О як бы іх я распранаў!
О як бы іх я цалаваў! –
Гаворыць сябра, вар’яцее
І многа п’е, а піць – ня ўмее,
Але ўсё ж помніць пра дзяўчат.
На іх кідаючы пагляд,
Зноў поўны келіх налівае.
Душа жыве, душа сьпявае:
– Люблю мінчанак маладых,
Ад іхніх ног займае дых...
|
|
