Сьсівелая трава зімы чакае,
Нібыта сьмерці чалавек стары,
І, як замерзлы дым, трава сівая
Бялее адзінока на гары,
Дзе мы з табою вогнішча цяплілі,
Ня думалі, што прыдуць халады.
Мы вогнішча, нібы віно, любілі,
Чырвонае, як восеньню лісты
На маладой, як вогнішча, асіне.
І сьветла нам было ў сваёй Айчыне,
Бо пра Айчыну думалі з табой,
Якую аніколі не пакінем,
Нібы лісты асіну ў лістабой...
Сьсівелая трава зімы чакае,
А мы чакаем нашае вясны,
Калі, як сьнег, сплыве трава сівая
І, быццам лёд, растануць нашы сны...
|
|
