RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,               
Smutak i radaść maja!..
      
 
Jakub Kołas
    Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka    
Ciotka
Vieršy
Kantekstny tłumačalny słoŭnik
Mužyk nie źmianiŭsia
Dzieviatnaście sotniaŭ,
Jak Jezus radziŭsia,
I za hetu poru
Mužyk nie źmianiŭsia.
Pajšłi hory dołam,
A dały harami,
Pierasochłi mory
I stałi palami.
A na hetych polach
Kamień pakryšyŭsia.
I za hetu poru
Mužyk nie źmianiŭsia.
Znajšłi novu ziemlu.
Porach razdabyłi.
Stałi papier tkaci,
Łitar nasadziłi.
Narabiłi knižak,
Ludziam pakazałi,
Ad «chamuły» voka
Tolki kluč schavałi.
Napisaŭ Kapiernik,
Što śviet zakruciŭsia.
I za hetu poru
Mužyk nie źmianiŭsia.
Ach! Zastaŭsia ciomny,
Jak toj les zialony,
Zastaŭsia «chamuła»,
Usimi pryciaśniony.
Ludzi papsavałi
Svaje dušy, sercy,
Tolki «cham» zastaŭsia
U čystaj spancercy.
I Boh ź nieba hlanuŭ,
Hlanuŭ, ździvavaŭsia,
Što za hetu poru
Mužyk nie źmianiaŭsia.
– Nu, ty, – kaža, – synku,
Prasi, što patreba,
Usim adaruju,
Usio pašlu ź nieba.
Ja chaču, kab, synku,
Ty bolš nie mučyŭsia,
Kab ty byŭ svabodny,
Z horam razłučyŭsia.
– O, daj ty mnie, Boža,
Chacia novu chatu,
Daj kabyłu sivu
I žonku bahatu.
Daj karoŭku ź cielem,
Śvinku, kurej kolki,
Daj žyta, my źmielem,
I hodzie, i tolki.
A za heta dziakuj!
Budu sabie panam,
Razłučusia z horam
Na viek viakoŭ. Aman.
 
1903
 
 
 
 
Padabajecca     Nie padabajecca
2009–2020. Biełaruś, Miensk.