Na mahile ŭzydu dubam, Pačnu šaptać bratnim hubam Ab ich dołi, ab svabodzie, Stanu pieśniaj u narodzie! Pastuch dudku ź mianie skrucić, Jak zajhraje, kroŭ zamucić, Jak zaśvišča, kožny stanie: «Što za hrańnie, što za hrańnie? Što to budzie, što to budzie Z hetaj pieśni ŭ našym ludzie!» Vostry zuby, jak by ź piły, Koluć, režuć, ciahnuć žyły, Smalać, palać, piakuć, studziać, Starych, małych sa sna budziać. Jak na vuhlach kožny stanie: «Što za hrańnie, što za hrańnie? Što to budzie, što to budzie Z hetaj pieśni ŭ našym ludzie!» Łist dubovy pad chleb ścieluć, Žołudź jaho ŭ žornach mieluć. A dzie z duba choć pyłinka, – Hrudź trasiecca, jak asinka, A dzie tolki dudka śvišča, – Ludzi biahuć, jak na jhryšča, Jak na dziva kožny stanie: «Što za hrańnie, što za hrańnie? Što to budzie, što to budzie Z hetaj pieśni ŭ našym ludzie!»
1905–1906
|
|