Zajhraju na dudcy,
Vytnu na harmoni,
Zapłaču na skrypcy
Ab mužyckaj dołi.
Nadta ž užo ciažka,
Duša z hora rviecca,
Ślozy tak i ljucca,
Serca z bolu bjecca.
Nu i hraj ža, skrypka,
Chaj lacić tam pieśnia,
Abo śviet pačuje,
Abo duša treśnie.
Skrypka chutka płača, –
Až les lamantuje,
Tolki jaje noty
Syty nie pačuje.
Chacia ž i pačuje, –
Muzykanta złaje:
«Hladzi, jon, chamuła,
Ab roŭnaści baje».
Dy tak sypnu smykam,
Jak ahniom pa strunach,
Što ad majho hrańnia
Ludzi jonknuć ŭ trunach.
Nu dyk płač ža, skrypka,
Mo pany pačujuć,
Jak chamy biaz chleba,
Biez strachi načujuć.
I zaciaŭ muzyka
Smykam dy pa strunach, –
Ptaški zadryžełi,
Pčoły ścichłi ŭ vullach.
Muzykant hałosić,
Skrypka nie machluje,
Chutka «chamsku» pieśniu
Ŭsieniek śviet pačuje.
1904
|
|
