Zajhraju na dudcy, Vytnu na harmoni, Zapłaču na skrypcy Ab mužyckaj dołi. Nadta ž užo ciažka, Duša z hora rviecca, Ślozy tak i ljucca, Serca z bolu bjecca. Nu i hraj ža, skrypka, Chaj lacić tam pieśnia, Abo śviet pačuje, Abo duša treśnie. Skrypka chutka płača, – Až les lamantuje, Tolki jaje noty Syty nie pačuje. Chacia ž i pačuje, – Muzykanta złaje: «Hladzi, jon, chamuła, Ab roŭnaści baje». Dy tak sypnu smykam, Jak ahniom pa strunach, Što ad majho hrańnia Ludzi jonknuć ŭ trunach. Nu dyk płač ža, skrypka, Mo pany pačujuć, Jak chamy biaz chleba, Biez strachi načujuć. I zaciaŭ muzyka Smykam dy pa strunach, – Ptaški zadryžełi, Pčoły ścichłi ŭ vullach. Muzykant hałosić, Skrypka nie machluje, Chutka «chamsku» pieśniu Ŭsieniek śviet pačuje.
1904
|
|