Баляда Віценя
|
? – каля 1316
|
Пагоня... Імчыцца пагоня, імчыцца Наперадзе князь на бялюткім кані І меч у яго, быццам бы бліскавіца, І вораг, як травы сухія ў агні, Зьнікае з палёў, што спрадвеку сьвятыя, Як нашая кроў, што праліта была За волю, за княства, за мову, якія Для нас, як у цемры шляхі да сьвятла. Пагоня... Імчыцца пагоня, імчыцца, І літасьці просіць у князя чужак. І вые ўсю ноч, нібы плача, ваўчыца І капае кроў, як вугольле, з крыжа, І ведае князь – ад маланкі загіне І будзе з «Пагоняй» над замкамі сьцяг Крыляць, як анёл у самотнай Айчыне, Як радасьць у сэрцах і сьлёзы ў вачах...
27.IX.2005
|
|