|
Баляда Яна Кішкі
|
|
? – 26.07.1592
|
У Княстве Вялікім, як сэрца, Айчына
Твая, для якой нарадзіўся, жывеш.
Шуміць ля дарогі старая рабіна,
Карэньні, як косьці, у пыльнай траве.
У Лоску табе сьняцца Рым і Балонья,
Дзе ты навучаўся Айчыну любіць
Не за тое, што нас яна ўсіх бароніць,
За тое, што можам яе бараніць.
Друкарню тваю пахваліў бы Скарына,
Бо ты, як Скарына, асьвету нясеш.
І кнігі твае, як у сьценах цагліны
Вялікага замка, што княствам завеш.
Пра славу ня марыш, бо слава – атрута,
Якая, душу разьядаючы ўсім,
Прыносіць аднойчы пажары і смутак,
А потым зьнікае, як з вогнішча дым.
І ты каля вогнішча крок прыпыняеш,
На попел, нібы на былое, глядзіш.
І сёньня ты лепшых краёў не шукаеш,
І Лоск не заменіць ніякі Парыж.
Шуміць ля дарогі старая рабіна
І сыплецца лісьце пад колы карэт,
Як сэрцы людскія пад ногі Айчыны,
Каб ведаў Айчыну тваю белы сьвет.
29.IV.2010.
|
|
