Баляда Вінцэнта Гадлеўскага
|
16.11.1888 – 24.12.1942
|
Менску ня сьпіцца – у ім акупанты-фашысты. Горад патрэбен ім ціхі, як мёртвы, і чысты Ад бальшавіцкай заразы, якая жывая, Тая, якая й сваіх кожны дзень забівае. Сыплецца сьнег, як парваныя пісьмы да Бога. Сыплецца сьнег на цябе, канваіраў, дарогу. І ніколі, ніколі ня вернесься ты ўжо дадому, І ўжо грахоў не адпусьціш ты болей нікому, І ўжо ня скажаш, што вораг ня злым не бывае, Вораг заўсёды чужы і чужых ён зьнішчае Хоць ён з усходу ці з захаду прыйдзе і скажа, Што ён прыйшоў, каб Айчына зрабілася наша Вольнай і самай багатай краінай у сьвеце. Штык у сьпіну табе коле, а ў грудзі б’е вецер. І ўжо малітва твая, нібы сьцяг, над табою І па-над Менскам і над Беларусьсю жывою, Што не здаецца чужынцам, ня здасца ніколі, Бо Беларусь – гэта шлях наш да Бога і волі...
12.VI.2010.
|
|