Дарогай залатой – праз восень, поле, неба.
Дарогай залатой – да храмаў залатых.
А золата душы яшчэ ачысьціць трэба
Ад пылу мітусьні, ад пожадаў сваіх.
Дарогай залатой – да храмаў белых-белых.
Між могілкаў старых, між небам і зямлёй.
Там грэшная душа, там стомленае цела
Спазнаюць цішыню, спазнаюць супакой.
Дарогай залатой імкнуць да храмаў людзі.
І ў ходнікі надзей сплятаюцца сьляды.
І золата лістоў не памірае ў брудзе,
А сонцу аддае свой колер залаты.
|
|
