З абжытага мейсца зрывацца цяжэй і цяжэй –
Гады, што карэньні,
зь зямлёй замацоўваюць роднасьць.
Але забівае ўсе вокны накрыж Неабходнасьць –
За родную хату усё-ткі жыцьцё даражэй.
Таму – абжывайся, як можаш, на мейсцы другім,
У садзе зарослым змайструй, як і дома, арэлі...
А можа, ты, прыхадзень, мейсца чужое заселіш
І будуць з-за плота паказваць табе кулакі?
...Прыходзяць паштоўкі – закрэсьлены адрас стары...
Ты мовіш і мовіш у кожнай размове: «Там, дома...»
...У садзе, што твой папярэднік садзіў незнаёмы,
Пагасьлі, сініцамі сталі твае сьнегіры.
|
|
