З абжытага мейсца зрывацца цяжэй і цяжэй – Гады, што карэньні, зь зямлёй замацоўваюць роднасьць. Але забівае ўсе вокны накрыж Неабходнасьць – За родную хату усё-ткі жыцьцё даражэй. Таму – абжывайся, як можаш, на мейсцы другім, У садзе зарослым змайструй, як і дома, арэлі... А можа, ты, прыхадзень, мейсца чужое заселіш І будуць з-за плота паказваць табе кулакі? ...Прыходзяць паштоўкі – закрэсьлены адрас стары... Ты мовіш і мовіш у кожнай размове: «Там, дома...» ...У садзе, што твой папярэднік садзіў незнаёмы, Пагасьлі, сініцамі сталі твае сьнегіры.
|
|