Шлях пясчаны, пыльны, доўгі.
І царква каля дарогі,
У якой ня бралі шлюбаў –
Адпявалі самагубаў.
Шлях пясчаны, звон і вецер.
Ты куды ідзеш, паэце?
Перапеў пра ўсё, што ведаў,
Быў паэтам між паэтаў.
Стаў шукаць сябе ці Бога –
І вакол цябе – нікога.
Толькі шлях пясчаны, доўгі.
І царква каля дарогі,
Толькі сьпісаныя сшыткі
Ды дарэмна лёс пражыты.
|
|
