 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Каменная вежа на фоне адлігі.
Вада ў каляінах люструе аблокі.
Ідуць да калодзежа ціхія мніхі,
Крывавыя звады віруюць далёка.
Разьятраны Арэс у шлеме пагнутым
Разводзіць і зводзіць асьлепленых злосьцю.
Брунгільда над чашаю, поўнай атруты,
Чакае цара пераможнага ў госьці.
«Бог з намі», – гарлаюць абодва натоўпы.
Як гэта далёка.
Як гэта дарэмна.
Каменныя вежы, нібыта цыклопы,
Ахоўваюць востраў кляштара таемны.
Шаргочуць малітваў нягучныя словы...
Работа няхітрая па гаспадарцы...
А звону няма.
Бо метал адмысловы
Спатрэбіўся воям – каб зброяю стацца.
Тут сэрцаў ні сьмерцю крануць, ні дарамі.
Тут – вечная ціша і вечная любасьць.
І ў гразкай калюзе ля самае брамы
П’е неба груган акрываўленай дзюбай.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
