Ці крыж, ці крылы – застаюся з тым,
Што даў Гасподзь, нявечнае, як Рым.
Чаго жадаць мне звыш таго, што ёсьць?
У Вавілоне – выпадковы госьць,
І ў маскарадзе птушак і багоў
Мой лёгкі сьлед затопчуць зноў і зноў.
На пляцы, дзе гандлююць белым сном,
Мне адчыняе дзьверы ціхі дом.
Ня танчаць там, не прадаюць, ня лгуць.
А тое, што Гасподзь даў, берагуць.
Ці крыж, ці крылы... Воцат ці віно...
Мне дадзена на ўсё жыцьцё – адно.
|
|
