Калі пішуцца вершы, то можна ўміраць паступова,
Сьмерць па кроплі смакуючы, быццам бы мёд і цыкуту.
І вітацца з аднымі крыжамі, і верыць у слова,
І забыцца на тое, што кроў твая стала атрутай.
Калі пішуцца вершы, то можна ня лгаць пра адзінства
Між сабою і кожнай быдлячай асобай на сьвеце.
Як інфанта Веласкеса, выйсьці за межы карціны.
І пабачыць дэталі, ня будзе якіх на партрэце.
Калі пішуцца вершы, то можна – пра крылы і волю,
Не саромецца пафасу.
Быць і апошнім, і першым...
Не ілгаць, не ілгаць...
Божа мой, як спакусна, як поўна,
Калі пішуцца вершы...
А яны ўсё ня пішуцца, вершы...
|
|
