РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Людміла Рублеўская
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Чорная быль
Ёсьць чорнае сонца.
Малыя ўсе меры,
Каб мераць бясконцы пагрозьлівы цень.
Хаця не дае мне ў пагрозу паверыць
Каханьня зямнога зіхоткі прамень.
Ёсьць цень – і яго перавага ў сусьвеце.
Яго адкідалі паважна зубры,
А цень – перамог,
І прапылены вецер
Іх цені ганяе ў гатычным бары.
Цень – пан!
І дубы гэты цень адкідаюць,
І вежы...
І постаці сьмелых людзей...
І цені ўсё новыя цені ганяюць,
І меней у сьвеце высокіх надзей.
І цень пажырае ўжо нават каменьне
І сьветлую памяць...
                                              І гасіць усход...
І яснага сонца ўсё меней і меней,
А чорнага сонца ўсё болей штогод.
Мой бедны праменьчык!
Сьвятла нам хапае
Пакуль што... Пакуль што...
                                                              Ды наша любоў
Зайздросны карычневы цень адкідае.
І чорнае сонца ўпаўзае у кроў.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.