РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Людміла Рублеўская
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Пакараньне паэта

...І калі не сьпяваць аб Радзіме,
Дык навошта наогул сьпяваць?

 
У бронзавы час, калі ноч
                                                        нагадвае колерам бронзу,
За бронзавы стол ён сядае
                                                          і піша пяром пугачыным
На пругкім пергамэнце
                                                    вершы і прозу
                                                                                  і вершы
                                                                                                      і прозу.
І бронзавы поўні дзыгар адбівае гадзіны.
Ён піша
                  і піша,
                                нібыта прадрапвае выхад
З гнілых сутарэньняў –
                                                    у вольную ночку лясную.
І сьлед сьлімака на ілбе, як карона, успыхнуў.
То Бог ужо ночку сьмяротным вянцом карануе.
І прывід зьбірае пасьпешна старонкі, старонкі –
Старонкі цякуць па руках валасамі русалкі,
І з бронзавых пальцаў расой асыпаюцца звонкай
І вершы, і проза,
                                    і дробныя лёсу кавалкі.
...Усё, што напісана, зьнікне на золку пахмурым,
Калі да Радзімы ні мовай, ні сном не прыкута.
І прывід хаваецца ў бронзавым пекле для мудрых,
Што мудрасьць і моц аплаціць не схацелі пакутай.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.