 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Закончыўся вечар у сінім тумане.
Ізноў прасьвятляюцца вочы іконаў.
І горад, які існуе на спадмане,
Каменныя сьпіны згінае стамлёна.
За гэтым вакном – ні кавалачка неба.
Шаргоча, вуркоча начная дарога.
Гніе сарцавіна Адвечнага дрэва.
Галіны ля райскага ссохлі парога.
Ад сэрца да сэрца праходзіць цямрэча
І гасіць, як сьвечкі па службе царкоўнай.
І зноў загараецца лёс чалавечы
Ад ціхага слова, ад цёмнай іконы.
Сусьвет рассыпаецца дробнасьцю сьветаў,
Вялікасьцю хрусткай карон маскарадных.
І сьвеціцца поўня ў вачніцах паэтаў,
Да працы карыснай зямной непрыдатных.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
