РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Золак
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Песьня завірухі
Закружуся, завірую
І пасьцелю сьнегавую
Я навокал пасьцялю.
Я пуховую пярыну
Па усёй зямлі раскіну,
Ўсё дазваньня пабялю.
 
І, гайсаючы па полю,
Мо’ чыю сустрэну долю:
Укладу, закалышу.
А за песьні-весялухі
Беласьнежнай завірухі
Адбяру ў яе душу.
 
Надарэмна бацька, маці
Будуць сына свайго ждаці, –
К ім ня вернецца  ўжо ён.
Надарэмна жонка, дзеці
У вакно будуць глядзеці,
Адганяючы прэч сон.
 
Не шкадую я нікога:
Ні старога, ні малога,
Хто ў маю пасьцелю лёг.
Я адна, ў бялюткім пуху,
Уладарка-завіруха
На дарогах і ў палёх.
 
29.X.1941 г.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.