 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Пажоўклая трава. Ня зьвяў адзін палын.
Мядзьведзь на ланцугу пляцецца за павозкай.
Гірляндам штучных руж натомлены факір
Бліскучасьць надае пры дапамозе воску.
Зялёнае трыко цыруе акрабат.
А збоку, ля калёс, маленькая цыркачка
Сьмяецца і пяе пра салаўіны сад,
Падкідваючы ўверх жанглёрскі сіні мячык.
Заўсёды будзе хлеб – іх не пакіне Бог.
Навошта сумаваць?.. Іх рамяство – вясёласьць.
Вазьміце і мяне ў апошнюю з дарог,
Абрыд мне балаган, дзе тонкасьці гавораць.
Абрыдла фальш вакол, разумнасьцей смуга,
Куды там зорку ў лоб – задавальняйся шнарам.
Мне спрыту не стае. Сьмяецца балаган.
Ды за пацеху ў ім ня кідаюць дынары.
Парыпвае вазок, пагруквае ланцуг...
Дзяўчынка ўсё пяе пра салаўя і ружу.
А песьня ўсё далей... Асоту белы пух
Усьлед за ёй ляціць між аблачын і лужын.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
