Хоць уласнай крывёй пішы –
а яны падумаюць – фокус.
Мала жыць, для таго, каб быць
ім цікавым, – памерці трэба.
Не пяройдзеш сваю мяжу;
не зірнеш праз чужое вока.
Без Харона не пераплыць
Чорнай рэчкі і наша неба.
У далонях паднесьці мёд
да каханых сасьмяглых вуснаў
І ўсьвядоміць: запозна ўсё.
Толькі воцат яму давалі.
І сплывае за годам год.
І ўсё менее беларусаў.
І кароткі, як верш Басё,
шлях, які мне падаравалі.
|
|
