І ня варта жаліцца, відаць,
Што чагось ня выпала спазнаць.
Толькі гэты вось халодны дождж,
Важны, як венецыянскі дож,
Толькі гэту восень, гэты сум
Я з сабой у вечнасьць аднясу.
Прагучыць між воблачных аліў:
«Ці было халодна на зямлі?»
Адкажу: «Усё, што там было, –
Восеньскае чыстае сьвятло...»
|
|
