Ты хочаш паратунку? Ён – у тым,
Каб лісьцем жоўтым вогнішча распальваць,
Каб валасы каханага між пальцаў
Цяклі, нібы струмень марской вады.
Ты хочаш паратунку? Ён паўсюль
Разьліты, як сьвятло між чорных ценяў.
Ён – у марэньні, ён – у летуценьні,
У здольнасьці стаіцца, быццам нуль,
Каб выбухнуць, як вогненнае кола,
Усё аддаць – і не чакаць адказ.
Ты хочаш паратунку? Ён – у волі
Скарыць сябе таму, што хоча Час.
|
|
