 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Жніўным вечарам задумным
Ты ішла сярод жанок,
З карагодам несла шумным
Залатых жытоў вянок.
У вяночку тым зьвілося
Жыта буйнае калосьсе;
Між калосься – васілёчкі –
Неба роднага скрылёчкі.
Ты ішла, а я – насустрач...
Усьміхнуўся грамадзе,
І адчуў, што нехта шустра
На чало мне штось кладзе.
Глянуў я: аж то – вяночак
Зьзяе ласкай сініх вочак;
А ў вяночку – васілёчкі –
Неба роднага скрылёчкі.
Прыпыніўшыся на грудзе,
Я ўдыхаў жытоў цяплынь,
І лілася ў мае грудзі
Песьняў радасная плынь.
Гэтых жніўных песьняў хвалі
Маё сэрца хвалявалі,
Бо ў тых песьнях – васілёчкі –
Неба роднага скрылёчкі.
На ўспамін аб днёх шчасьлівых,
Нібы ў гожыя вянкі,
Я у песень пералівы
Уплятаю васількі.
“Бо няма таго цьвяточка,
што мілей над васілёчка.”
Цешаць сэрца васілёчкі –
Неба роднага скрылёчкі.
6.VI.1942 г.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
