РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Людміла Рублеўская
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
1864
На ранішнім сьнезе ні сьледу –
                                                                  дзівота!
Здаецца, ступіць –
                                          быццам грэх сатварыць.
А чорны вярхнік
                                      на шляху адзіноты
Па белым,
                      па сонечным полі імчыць.
Усё чысьцінёй першароднай абнята.
Па грудзі каню –
                                      шаргатлівы сумёт.
Да лесу спалохана
                                          ціснуцца хаты,
А ранак празрысты зьвініць,
                                                              быццам лёд.
З хацінак ніхто
                                  не выходзіць за дзьверы –
А раптам пакліча
                                        ці зойдзе вярхнік?
Прададзеным
                                цяжка ў свабоду паверыць,
Якую крывёй здабываюць для іх.
А хто здабывае?
                                    Зь якой гэта ласкі?
Не, браце,
                      падмануць і тысячны раз.
Пра вымерлых волатаў
                                                  сумныя казкі
Больш блізкія,
                              больш дарагія для нас.
А лес набліжаецца.
                                            Гурбы глыбеюць,
Глытаючы коньніка разам з канём.
                                                                              ...Глухое рыданьне:
«О Божа! Ня вераць!»
Заціхла пад белым, як жах, дываном.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.