Цыганкай злой гуляе замець
Па чорным горадзе маім.
Такая ноч – што толькі плакаць.
Было, было, сплыло, як дым.
І не пайсьці былой сьцяжынай.
Ня веру, што зыначу сьвет.
І б’юцца мокрыя сьняжынкі
У мой на шыбе сілуэт.
Сусьветнай мары белы човен
Мне не патрэбен і на грош.
Што – вершы?
Словы, словы, словы...
Прыступкі ў Вечнасьць.
І ня больш.
|
|
