Ech, kruciecieś, śniažynki, kruciecieś
Nad pakornaj, maŭkłivaj ziamloj.
Pryłaskajcie jaje, prytulecieś
Da paloŭ, ahalonych zimoj.
Les, šlachi, ručai, što ścichajuć,
Abviažecie parčoj śniehavoj,
Tolki hlańcie – usie vas čakajuć:
Nie šapočuć łisty miž saboj.
Nie hladzicca u łužynki sonca
I nia žalacca volchi jamu,
A z marozu harać vałakoncy
Pavučyńnia ŭ zacichšym haju.
Hlańcie, hlańcie, jak chvoi chinucca,
Jak markocien rad tonkich asin –
Tolki hroździ paroj zvaruchnucca
Sčyrvanieŭšych u sadzie rabin.
Nad lasami, nad cełaj ziamloju,
Ech, kruciecieś, śniažynki, bardžej!
Abahrejcie ich łaskaj svajoju,
Na dušy, moža, stanie lahčej...
1921.
|
|
