Kałi u sercy sum cichi ŭspłyvaje
I chočacca maŭčać, –
Zdajecca, cišynia dušy tady spryjaje,
Łahodny sonca błisk, što ŭ chmarach daharaje,
Pałi, što śniać...
Kałi duša bałić, haryć i nieśviadoma
K niaviedamamu jdzie, –
Tady cichaja noč pavołi, pakryjoma
Zychodzić na ziamlu i zoraŭ miłijony
Z saboj viadzie...
Kałi dušu śviatło i radaść ahartajuć
I chočacca piajać, –
Ŭzychodzić soniejka i mhły načnyja tajuć,
Pravidnuju rasu žyta ŭ paloch strasajuć
I žaŭranki źviniać...
Kałi-ž nia chočacca ni płakać, ni małicca,
Zabyć usio, –
Haračy poŭdzień-žar nad nivami kładziecca,
Ŭ bary i u paloch ništo nie zvaruchniecca,
Snom robicca žyćcio.
1925
|
|
