Бывай, матуля! Ненадоўга
Цябе пакіне родны сын.
Пайду, каб выканаць свой доўг я,
А ты дажджом сьлязін ня сып!
Я веру, маці: не загіну...
Ня трэба ліць каштоўных сьлёз.
У бойцы жорсткай за краіну,
Здабыць ёй мушу лепшы лёс.
Ня трэба плакаць, турбавацца,
Ты – лепш – мяне багаславі...
У бойцы з ворагам – прызнацца –
Нямала выльлецца крыві.
Маліся, мама, каб Магутны
Мне даў адвагі, новых сіл,
Каб вораг куляю бяспутнай
Мяне дачасна не скасіў.
Калі адгрукаюць гарматы,
Вятры разгоняць бітвы дым, –
Вярнуся я да роднай хаты
Яшчэ дужэйшым, маладым.
Ня трэба, любая, журыцца,
Застацца дома не заві;
Я мушу сэрцу пакарыцца,
А ты мяне багаславі.
Бывай, матуля! Ненадоўга
Цябе пакіне родны сын...
Іду, каб выканаць свой доўг я,
Каб шлях расчысьціць для красы.
14.VI.1944 г.
|
|
