U hości prychodziać śniahi
Nia šumnym zastollem,
Zaciššam,
Aśvietlenych dumak uzvyššam
Na šerych raŭninach tuhi.
Śniahi –
uspaminy: čamu,
Pra što sumavałasia ŭčora,
Jakoje ŭjaŭlałasia hora
Zacišnamu sercu majmu?
Śniahi –
nad usioj mituśnioj
Daściežnych maich łistapadaŭ,
Jak vyraj vysoki
nad sadam,
Dzie drevy pasadžany mnoj.
Śniahi –
kab napoŭnicca znoŭ
Dušy majoj sumam i śmiecham,
Usim, što było da śniahoŭ
I nie zastałosia pad śnieham.
|
|
