Перад зярнятамі, што прападалі, Схілімся долу. Не выпадае, не выпадае Вылічыць долю. Зь берага ветрам пакошаных траў Цягне да неба. Толькі ў вышынях, куды прарастаў, Цёмна і нема. ...Зорка зрываецца, як з далані Кропля блакітная... Не падмані, не падмані, Бераг пакінуты.
|
|