«Słuchaj, davaj my z taboj pahamonim.
Siadziem dy vypjem vina.
Ja paihraŭ by tabie na harmoniku,
Kab nie vajna.
Ach, byŭ harmonik!
Basovyja – z žoŭciu,
Ź ciomnym błakitam – hałasavyja...
Čuŭ by ty,
jak pa rukach maich žonka
Dzień hałasiła
I noč hałasiła.
Jana ŭspaminy nia luty
Budziem mužčynami.
Tolki byvajuć minuty –
Žyć niemahčyma.
Ty nie padumaj!..
Choć vyžyŭ na miziery –
Z prośbami ŭ pojas nikomu nia kłaniaŭsia.
A niemahčyma – kałi ŭ televizary
Ruki
i kłavišy.
Pamiać maja travianieje ŭ akopie,
Miny ŭzryvaje...
A na harmoniku kožnuju knopku
Pomniu.
Ihraju.
Tak, brat,
nakocić, ahornie, achutaje! –
Tolki nia viernieš...
Daj, kałi łaska, dałoni. Pachukaju.
Palcy
Zamierźłi».
|
|
