...I lažała jana, niežyvaja,
Nie čužaja jamu, nie čužaja.
Adyšoŭ, da dźviarej pryvałiŭsia.
Nie čužy joj ciapier, ci čužy?
Niešta pomniŭ – a bolej zabyŭsia.
Azirnuŭsia nazad: miražy.
Azirnuŭsia napierad: nikoha.
Ni tuhi nie adčuŭ, ni biady.
Tolki źbitaja ŭ kamień daroha,
Na jakoj paźnikałi ślady.
Tak stajaŭ, sam saboju zamhlony,
I hladzieŭ za abrysy ziamłi,
Pa jakoj
I ŭ jakuju miljony
Nieviadoma i hrozna išłi.
Tolki ŭ čas, jak vynosiłi z domu,
I kałi jaho ŭbok paviało,
Nieviadomaje stała viadomym,
A viadomaha – jak nie było.
|
|
